Hindi Berde Ang Parang

Sampung taon na akong nagtatrabaho
wala pa rin ni isang kusing sa banko.
Ngayo'y pinag-iisipan, pilapil na tinatapakan
sadya kayang mapusyaw at kailangang lumisan?

Nag-iisang bagay na nagbibigay saya'y limot na
dahil sa pagkayod-kalabaw ng isang dekada.
Libangang magpalipad sa bukirin nitong saranggola
sabay takbo sa malawak na damuhan, magagawa ko pa ba?

Pagkaing galunggong, asin at mantika
hinahangad na maging salmon, cake at pasta.
Talaga kayang nararapat umalis sa Pilipinas
upang kalam ng sikmura'y di na muling madanas?

Ang kubong ito na puno ng kulisap,
magkaroon ng haliging bato ang aking pangarap.
Wangis ng mga tirahang aking ginagawa
Sa lungsod na matayog doon sa Maynila.

Hangad ko sana'y pumasok sa kolehiyo
matapos sa kurso't panitikan ay ituro.
Sa silid-aklatan, doon nais na akda'y lilikha
hindi ng tulay, gusali, bahay, o kahit ano pa.

Mas mayabong ang parang sa kabilang ibayo
hinuha ng ilan tulad ng kagawaran ng empleyo.
Hikahos na pamumuhay daw ay mululusaw
dahil mga inaasam at nais ay matatanaw.

Makulay na larawan ng bukas ang aking nakikita
sa napipintong paglipad sa ibang bansa.
Mga maligno ng kasalukuyan ay mapapawi na
sapagkat dala-dala ko ang sapat na pag-asa.

Kahit mga dayuha'y gawin akong alila
payag ako't sanay na, busog naman aking sikmura.
Pag-uwi'y mahalagang dolyar ang tangan
nitong bagong bayani ng pamilya't bayan.

Sa disyerto kung saan malawak ang buhangin
pagtupad sa mga pangarap ay sisimulang buuin.
Laruang saranggola nawa'y muling mapalipad ko
Sa damuhang kung saan, tingkad-berde'y kulay abo.

---------

Lahok para sa "Bagsik ng Panitik" contest ng Damuhan